Luistert je kind niet?
Of doet het niet wat je zegt?
Belangrijke nuance, hé… .
Als je kind “niet luistert”,
dan voert het waarschijnlijk niet datgene uit wat jij op dat moment verwacht. En voor jou zou het makkelijkst, moest je kind het gewoon wel doen.
Je zou het ook kunnen omdraaien:
luister jij op dat moment naar je kind?
Naar wat het wil vertellen met zijn “neen, ik wil niet”.
Of zit je te veel in “de grote mensen wereld”, waarin we « moeten » doordoen en eigenlijk geen tijd hebben om te luisteren naar wat er achter die nee zit? Waarin je op je horloge kijkt, want je moet nu toch echt vertrekken?
…
Achter elke nee, schuilt er ook een ja.
Een ja tegen een bepaalde behoefte.
Die nee, is soms wel een ongelukkige manier van uiten. En komt op sommige momenten echt ongelegen, hier ook.
Het is ook een heel normale manier.
Want kinderen zijn “onze taal” nog niet machtig.
Ze kunnen nog geen woorden geven aan… .
En de nee op dat moment, is misschien hun enige manier om duidelijk te maken: zie mij, hoor mij, ik heb behoefte aan … .
Aan ons om te luisteren,
naar de behoefte achter die nee.
