Astor.
Maar manneke toch.
Ruim 5 maanden.
De dag van de bevalling, leek de tijd die we fulltime samen hadden, eindeloos.
En nu besef ik, dat je over een maand start in de crèche.
Slik. Het lijkt alsof ik wil ‘over-genieten’ tot dan. Als een soort van compensatie voor de dag dat ik je voor het eerst langer dan 2u zal missen.
Ze zeiden me: “bij een tweede, zal dat veel makkelijker gaan.” Ik voel nu al, dat ik de uitzondering op de regel zal bevestigen 😉
Dag Tijd, kunnen we dan afspreken, dat je even stilstaat?
Tegelijkertijd voel ik dat het OK is.
We gaan nog steeds veel samen zijn.
En ik zal een nog betere mama voor je zijn, als ik ook weer wat meer ruimte voor mezelf heb. Voor mezelf als persoon en voor mijn missie: mama’s helpen groeien naar moeitelozer leven en in het ouderschap staan.
Je sliep deze week 2 nachten, op een middernacht-voeding na, door. Feest! Afgelopen nacht was je wat onrustiger en belandde je, waar je op zo een momenten hoort te zijn: tussen je mama en papa in bed. Alles is OK. Het is een fase. Ooit komt. En tot dan, vind ik het heerlijk je lijfje tegen dat van mij te voelen.
Astor.
Maar manneke toch.
Wat zie ik jou mateloos graag.
