Woensdag 21 juni, we naderen het einde van het schooljaar.
Altijd een beetje nostalgie voor mij. Ik ben namelijk zelf juf geweest. Na mijn studies in de Arteveldehogeschool in Gent, startte ik in het immersie onderwijs. Ik gaf les aan Franstalige kindjes in het Nederlands en werd aangesproken als “Mevrouw Ade”… . Om verschillende redenen die ik hier nu niet allemaal uit de doeken ga doen, ruilde ik mijn job in het onderwijs voor iets anders… Na heel wat administratieve ervaring te hebben opgedaan in de zorgsector, kwam ik in april van dit jaar terecht bij Syros in Wingene. Van de lagere school kinderen over de oudjes naar de avocado’s… Van een carrièrewending gesproken… .
Nu, nostalgie, daar ben ik mee begonnen… Op het einde van het schooljaar kreeg ik, zoals de traditie het wil, veel cadeautjes van mijn kindjes. Vaak goed bedoeld, maar niet altijd naar mijn smaak, dit durf ik eerlijk toegeven. Met chocolade konden ze wel altijd scoren, de C in Hade C is me deze verslaving verschuldigd… .
De crealessen zijn zowat het enige wat ik mis uit het onderwijs. Dat wat collega-leerkrachten vaak probeerden te vermijden, stond bij mij steevast wekelijks op het lessenrooster: muzische en creatieve vorming in al zijn facetten kan en mag niet ontbreken in de opvoeding en ontwikkeling van een kind, daar ben ik nog steeds rotsvast van overtuigd.
“Ieder kind is een kunstenaar. De uitdaging is om een kunstenaar te blijven als je groot wordt.” (Naar een citaat van Pablo Picasso).
Als leerkracht was ik het meest ontroerd door iets persoonlijks: een knutselwerkje, een leuke herinnering of een kaartje met een mooie boodschap…
En met dat kaartje is de cirkel rond en komen we weer bij Hade C terecht.
Wil je een leerkracht verrassen met een persoonlijk wenskaartje, neem dan vrijblijvend contact op via hello@hade-c.be. Ik maak er samen met jullie en alle leerkrachten graag een onvergetelijk einde van het schooljaar van!
Liefs, (H)Ade C.
